Wat kun je doen in moeilijke tijden?

Wat doe jij als er heftige en pijnlijke dingen gebeuren?
In jouw eigen leven of zoals nu in de wereld?

Raak je verlamd van schrik, zak je verdoofd weg in afleiding van Facebook, Netflix of werk?
Ga je de strijd aan?
Word je nieuwsgierig?

Veel mensen zijn diep geraakt door wat er in Amerika gebeurt.
Ik merk dat ik zelf veel pijn voel. Maar ook nieuwsgierigheid.
Hoe komt het dat er zoveel mensen stemmen op een man die wegkomt met trots op het wangedrag tegen vrouwen, die zich racistisch kan uitlaten, zegt dat informatie over het milieu een leugen is, met ontduiken van belasting, met zoveel leugens en (verbaal) geweld, enz. enz.
Zoals bij velen voelt mijn lichaam alsof het huilt vanaf het moment dat ik de uitslag hoorde.

Wat gaat het doen met de wereld? Nog meer geweld? Tegen mensen en milieu?
En wat gebeurt er door de macht van (valse) informatie.

Waar is compassie, wederzijds respect?
Respect voor mensen ongeacht geslacht, kleur, religie.
En hoe zit het met de waarheid?

Of worden juist veel liefdevolle initiatieven hierdoor krachtiger?

Teksten als deze van de in 2010 overleden historicus Howard Zinn (schoonvader van de grondlegger van de mindfulnesstraining) kwam ik tegen op Facebook:

To be hopeful in bad times is not just foolishly romantic. It is based on the fact that human history is a history not only of cruelty, but also of compassion, sacrifice, courage, kindness.

What we choose to emphasize in this complex history will determine our lives. If we see only the worst, it destroys our capacity to do something.
If we remember those times and places – and there are so many – where people have behaved magnificently, this gives us the energy to act, and at least the possibility of sending this spinning top of a world in a different direction.

And if we do act, in however small a way, we don’t have to wait for some grand utopian future. The future is an infinite succession of presents, and to live now as we think human beings should live, in defiance of all that is bad around us, is itself a marvelous victory.

Wat kun je doen? Wat kun je nu doen? ‘How do you want to act?’

Of het nu gaat om veel pijn en stress in je eigen leven of de pijn die je voelt over wat er in de wereld gebeurt.

1. Belangrijke eerste stap is pauzeren en tijd nemen om je hart te voelen. Het helpt om je hand even op je hartstreek te leggen. Misschien even wat dieper in- en uit te ademen. Je lichaam te voelen.
2. Vervolgens erkennen dat je nu pijn voelt.
   En een tijdje aanwezig blijven bij de emoties en gedachten die er door je heen gaan.
   Misschien zachtjes en liefdevol in jezelf benoemen: “ja dit is pijn, ja dit is verbijstering, ja dit is boosheid..”
3. Herkennen dat moeilijke momenten bij het leven horen en dat met jou veel mensen pijn en verdriet in hun leven kennen. Over dit of over iets anders.
   Het geeft kracht en een open hart jezelf iets liefdevols toe te wensen in het voelen van de pijn. Iets dat past bij dit moment, misschien een van de volgende wensen:

• Ik wens voor mezelf en alle levende wezens wederzijds respect en begrip.
• Ik wens voor mezelf en anderen vrijheid en (innerlijke)vrede.
• Ik wens voor mezelf en anderen dat ze vrede mogen vinden.
• Ik wens voor mezelf en anderen dat we in wijsheid met deze pijn om kunnen gaan.
• Ik wens mezelf wijsheid en kracht toe om te veranderen wat ik kan veranderen.

Vervolgens “Wat kan ik op zijn minst doen, in praktische zin?”
Blijf open, zonder oordeel en nieuwsgierig onderzoeken. In verbinding.

• Doe op zijn minst iets kleins voor anderen in je dagelijks leven, dat aansluit bij jouw innerlijke waarden.
  Je omgeving wordt er gelukkiger van en jij ook.
• Blijf elke dag onderzoeken waar je liefde ziet, respect, verbinding en waar je dankbaar voor bent.

Jij kunt een verschil maken, hoe klein ook, probeer maar!

Wat ik doe?

• Gisteren en vandaag, 10 en 11 november 2016, aan dit blog schrijven.
• Proberen nieuwsbronnen te vinden die betrouwbaar zijn, (wat ook een groot thema is denk ik, want hoe weten we zeker dat iets waar is?)
• Me verbinden met een aantal in mijn ogen wijze mensen die me dierbaar zijn. En de intentie om open te blijven verbinden met mensen die anders denken dan ik.
• Meer tijd nemen voor meditatie en stilte en alle gevoelens toelaten in hoe kwetsbaar we als mens allemaal zijn.

Ik kijk met plezier terug naar de open meditatieavond, die ik op 5 december in Groningen heb georganiseerd, gewijd aan “geven en ontvangen.”

Samen stil zitten met de vraag: “wat kan ik op zijn minst doen als moeilijke dingen gebeuren? Wat kan ik geven en wat heb ik nodig?”

Mindful te pauzeren met deze vraag, te verzachten met wat er is, te openen, vertrouwen op wat er opkomt, diep te luisteren en te spreken vanuit wat waar voelt.
Ons zo te voeden aan elkaars wijsheid.

Tijdens deze avond konden deelnemers een donatie geven aan een opleidingsfonds voor vrouwen in Birma:

WEwomanfoundation.org.

Woon je in Spanje omgeving Torre del Mar/Málaga en wil je ook graag met een groep samenkomen om open en liefdevol te verbinden, wat je ‘mening’ ook is over de dingen die in de wereld gebeuren?  Neem dan contact met me op. Ik organiseer het graag.

We kunnen een verschil maken, hoe klein ook, probeer maar!

(Een uitgebreid artikel van Neuropsycholoog en meditatieleraar Rick Hanson:

Find the Facts )

Aanvulling op 12 november: Een artikel van Rob Wijnberg, een artikel naar mijn hart met veel wijze aanbevelingen.

Ik wil graag contact.