Hoe zorg jij voor jouw veerkracht?

In mijn vorige blog deelde ik een aantal dingen die je kunt doen als het leven pittig is.

Ik heb veel reacties gekregen.

Een aantal mensen schreef dat deze net op het juiste moment kwam, omdat ze momenteel vastlopen. Ze zijn meteen weer gaan oefenen.

Anderen die nu wel in een rustige harmonieuze tijd zitten, beseffen dat blijven oefenen van mindfulness, compassie en zelfzorg belangrijk zijn om er voor jezelf te kunnen zijn in tijden dat je het extra nodig hebt en om ook simpelweg wakkerder en liefdevoller te leven.

Wakkerder leven, met meer aandacht voor de realiteit van je lichaam, geest, energiehuishouding en de wereld om je heen, zal je ook helpen eerder te zien wat wijs is om te doen en vooral ook te laten. In die zin kan het je helpen een burn-out te voorkomen of je helpen te herstellen als je helaas al in die situatie zit.

Dus vooral doen:

Elke dag tijd nemen voor wat jou voedt, jou in contact houdt met wat voor jou echt belangrijk is.
Misschien door te schrijven, mediteren, qigong, yoga of lui lummelen, tijd doorbrengen met lieve wijze vrienden.
Wat jou maar helpt.
Je bent het zo waard.
Je leven is het zo waard.
En je omgeving vaart daar vaak ook wel bij hoor ik keer op keer.

Misschien heb je via social media of de kranten iets meegekregen over het boek Mc. Mindfulness van Ronald Purser en de kritiek die er ook is op de ontwikkelingen in het inzetten van mindfulness.

Lees hier meer reacties.

Een van de terechte kritiekpunten is dat mindfulness door werkgevers ingezet kan worden om mensen even tevreden te stellen maar vooral nog harder te kunnen laten werken.

Als ik zelf vragen krijg voor workshops of trainingen bij bedrijven, zeg ik tegenwoordig letterlijk dat ik daar niet voor in te huren ben, maar dat ik wel wil komen als er oog is voor het grotere geheel van wat mensen stress geeft, overbelast, wat een burn-out veroorzaakt.

En in alle jaren dat ik nu mensen train in mindfulness, compassie en geweldloze communicatie zie ik ook dat als mensen met meer aandacht en compassie in de realiteit leven, dat ze dan na een training of retraite of een traject mindful coaching regelmatig een brief schrijven aan hun werkgever of een gesprek aangaan.

Afgelopen week besloot een van de medisch specialisten die ik train een deel van het werk terug te geven en zich te focussen op een werkplek waar de onderlinge communicatie gezond is en de patiëntenzorg past bij zijn waarden. Met heldere aanbevelingen voor de andere afdeling.

Een ander komt erachter dat een managementklus die geweldig op een cv zou staan onhaalbaar is en daarmee het gevaar van een nieuwe burn-out en andere pijn in zich zou hebben.

Hij zou daar veel kunnen betekenen, ziet dus met pijn in het hart maar met een realistisch oog wat wel en niet haalbaar is en neemt moedige keuzes.

Anderen gaan na een retraite of training de discussie aan over giftige omgangsvormen, omdat ze ontdekken dat ze vooral daar letterlijk ziek van worden. Ze zijn gemotiveerd zelf verder bij te leren om daar ook in bijvoorbeeld het ziekenhuis of de maatschap waar ze werken mee te helpen aan een cultuurverandering.

(Beluister hier de zeer interessante podcast over de letterlijk hoge kostprijs van giftige communicatie in organisaties.)

Mijn droom is om zoveel mogelijk mensen te trainen in wakkere zorgzame aandacht voor de realiteit.

Van hun eigen hart, geest, lichaam, innerlijke waarden en hun omgeving. Om dat verder mee te dragen de wereld in.

Eén persoon kan een verschil maken, daar geloof ik in.

Daarom train ik graag mensen die met mensen werken, zoals artsen en leiders, zodat wat zij leren belichamen, (zelf)compassie en zorgzame aandacht, hun werk en leven mee innemen. Zo ontstaan er rimpelingen van wijze aandacht en compassie de wereld in.

Vandaar dat ik bezig ben om te gaan werken onder de naam:

Compassion in Business. 

Compassie in actie, in organisaties, in waar we ook maar gaan.

Omdat alles met alles samenhangt.

En compassievol met de realiteit omgaan iets is wat we kunnen doen.

Compassie is mijn belangrijkste drijfveer.

Liefde noemde ik het in een filmpje dat intussen alweer een paar jaar oud is.

En liefde is een lastig woord omdat het zoveel betekenissen kan hebben.
We denken vaak aan romantische liefde, of liefde voor dierbaren, liefde voor dingen zelfs.

Liefde gaat hier voor mij over diepgevoelde universele liefde voor alle levende wezens en de wereld.

Meditatieleraren zoals Joseph Goldstein gebruiken daarom ook steeds meer het woord compassie in plaats van liefde. Compassie wordt vaak vooral gedefinieerd als een zorgzame wijze , liefdevolle reactie op lijden van jezelf of de ander. Met de wens en waar kan ook actie om het lijden te verminderen.

Het is een innerlijke houding van onderscheid maken waar je wel en niet iets kunt doen en kunnen zijn met de pijn, van jezelf en de ander. Er een zorgzame innerlijke houding in opwekken zodat pijn ingebed is in liefde, opmerkzaamheid en innerlijke balans.
Dat is oefenen, en niet gemakkelijk, maar kan je leven en dat van mensen om je heen transformeren. Ik zal er zeker meer over schrijven.

Voor nu: wat kunnen we elke dag doen doen om de wereld een beetje liefdevoller te maken, waar we ook maar zijn?

Soms simpelweg even een praatje met een oude buurvrouw die veel pijn in haar benen heeft.
De mensen met wie je werkt echt zien en hartelijker groeten in de ochtend?
Vaker even pauzeren als je merkt dat je reactief bent in je communicatie?
Of even niet meteen troosten of met een oplossing komen, als iemand verdriet of pijn heeft, maar stil samen aanwezig kunnen zijn en erkennen wat er nu is. En dat dit een moeilijk of verdrietig moment is.
Een mooi en wijs boek:

Mindful Compassion

Using the Power of Mindfulness and Compassion to Transform Our Lives
Paul Gilbert en Choden

Een mooi artikel van Willem Kuyken dat net verschenen is:
How to meet los and pain without fear.
Misschien is het tijd voor jou om “Tuning your instrument, before you lay it out in the world”,  zoals de grondlegger van de mindulnesstrainingen Jon Kabat -Zinn, zo mooi zegt? 

Kom dan gerust nog meedoen in een van de volgende retraites. 

Tot horens of tot ziens!

Lieve groet,

Sietske

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Dit is een verplicht veld
Dit is een verplicht veld
Geef een geldig e-mailadres op.
Accepteer de voorwaarden om door te gaan