Even niets

Vorige week schreef ik over hoe belangrijk kleine of grotere pauzes zijn. Pauzes waarin we bewust zijn van wat er zich in en aan ons voor doet. Bijvoorbeeld gedachten die zich zo graag voor doen als ‘waar’.
Of impulsen die we vaak ‘bewusteloos’ volgen.

Deze pauzes van werkelijke aandacht, zijn nodig om zelf de baas over ons eigen leven te worden.

Ik kwam net onderstaande tekst tegen die ik schreef in 2009 en deel die graag met jullie.

Vorige week zondag zat ik een middag rustig op het witte wollen kleed in mijn woonkamer. Een pot thee, boeken en kranten om me heen. Mozart in de cd- speler.
Net weer twee weken zes dagen per week gewerkt, soms drie dagdelen per dag.
Ik doe het met plezier. Ik heb het mooiste werk van de wereld vind ik: trainingen geven waarin mensen groeien, door het werk wat ze zelf verzetten.

Verder vraagt dit werk van me wat ik van mezelf wil vragen: aandachtig, opmerkzaam en met zorg leven. Bijscholing bestaat uit retraites en andere inspirerende trainingen: een mooi leven.

Tegelijkertijd wrikt het ook soms. Hond van en naar de oppas, vaak laat thuis, geen tijd voor de tuin, deel van mijn boodschappen vergeten te doen, en in de haast een deuk in mijn auto gereden dankzij een niet opgemerkte Drentse zwerfkei op een donkere parkeerplaats.
Heb ik het niet te druk met aandachtig werken?

Bladerend in een van de boeken waarmee ik me die dag omringd had, trof me de titel van een hoofdstuk:
The infidelity of busyness.
Het is uit het boek van Jon Kabat-Zinn, Coming to our senses.
Hij schrijft:

Saying “yes” to more things than we can actually manage to be present for with integrity and ease, is in effect saying “no”  to all those things and people and places we have already said “yes” to.

Hij legt uit waarom hij dat vindt: als we tegen teveel dingen ja zeggen worden we zo overspoeld, dat de kans bestaat dat we geagiteerd, afgeleid en in beslag genomen door onszelf en de drukte, niet meer met gemak en aandacht mensen en situaties tegemoet kunnen treden. Juist doordat zoveel zo belangrijk voor ons lijkt en we niet realistisch kiezen, ook puur wat tijd betreft, zijn we onszelf en anderen ontrouw.

Dit kan ik op bepaalde momenten goed invoelen en maakt het een stuk makkelijker om vaker nee te zeggen, ook tegen mijn eigen plannen.

‘Nee’ zeggen tegen het een is dan ‘ja’ zeggen tegen het andere, minder doen is dan meer ruimte en rust hebben om er echt te zijn en echt te léven.

Dus vandaag wat minder gewerkt en begonnen met de natuur in te gaan, een rondje hardlopen, genoten van de zon, de wind, de eerste voorjaarsbloemen en mijn hond.

Een fijn en aandachtig voorjaar gewenst!

Sietske