Stilte

In mei 2018 schreef ik na een retraite onderstaande nieuwsbrief aan oud-cursisten en anderen die geïnteresseerd waren. Ik kreeg er veel reacties op, dus deel ik de tekst ook hier.

Eigenlijk wil ik je stilte sturen,
omdat ik merk dat woorden
geen recht doen
aan wat ik jou en iedereen
ten diepste gun.

Je kent het.
Echt dierbare ervaringen,
heldere inzichten,
laten zich vaak niet in woorden vangen.
Je kijkt elkaar aan en knikt.
Stilte.
Ja.

Of als je alleen bent,
is het simpelweg
toelaten
en stil zijn.

Ook de afgelopen retraite waren er van deze momenten
waar stilte en in aandacht zitten
de diepste inzichten gaven.
De versluiering
viel weg.

En als we dan woorden proberen te vinden
voor wat we ervaren
klinken ze gauw zweverig.
terwijl de ervaring zo
werkelijk
en waarachtig is.

Niets zweverigs aan.
Integendeel.

Deze vorm van bewustzijn
gaat uiteindelijk
over zien van
de realiteit.

Over met open hart
in balans
in de soms rauwe
dan weer beeldschone
realiteit
te kunnen staan.

Het bloeien van de wilde orchidee niet missen
omdat ons hoofd gevangen is
in verhalen over onze problemen.

Ons hoofd en hart niet te laten vertrekken
als pijn en angst
liefde nodig hebben
in plaats van aan hun lot over gelaten te worden.

Aandacht
heartfulness

Stevig en flexibel staan
stevig en soepel zitten

Vertrouwd raken
met alles
wat menszijn
menszijn maakt.

En daar een gezonde liefdevolle weg in vinden.

En zo staan er toch ineens woorden.

Ik laat ze staan.

Wie weet raken ze je
en motiveert het je
om weer wat vaker even te pauzeren
te verzachten
en liefdevol te luisteren
naar wat er nu is
naar wat er nu
in dit moment
jouw zorgzame aandacht nodig heeft.

Wie weet zoek je zelfs
je meditatieplek op
om wat langer te zitten
en er onvoorwaardelijk voor jezelf te zijn.

Wil je dit zelf ervaren in een veilige groep? Ga dan eens mee op retraite!